Energiecrisis van de jaren zeventig

Hoewel deze overwegingen gericht kunnen zijn op elk gebouw, vereist het bereiken van een ideale geoptimaliseerde kosten/prestatie oplossing een zorgvuldige, holistische, systeemintegratie-engineering van deze wetenschappelijke principes. Moderne verfijningen door middel van computermodellering (zoals het uitgebreide Amerikaanse Ministerie van Energie “Energy Plus”, een energiesimulatiesoftware voor gebouwen) en de toepassing van tientallen jaren ervaring (sinds de energiecrisis van de jaren zeventig) kunnen leiden tot aanzienlijke energiebesparingen en een vermindering van de milieuschade, zonder dat dit ten koste gaat van de functionaliteit of de esthetiek. In feite kunnen passief zonne-energie-ontwerpkenmerken zoals een kas/zonnekamer/solarium de leefbaarheid, het daglicht, het uitzicht en de waarde van een huis aanzienlijk verbeteren, tegen lage kosten per eenheid ruimte.

Dit artikel is geschreven door Ista nederland. Ista verzorgt het energiebeheer en neemt dit aspect uit handen van onder andere VVE beheerders. Ista is gespecialiseerd en in een aantal landen marktleider op dit gebied. Bezoek de website van Ista voor meer informatie.

Sinds de energiecrisis van de jaren zeventig van de vorige eeuw is er veel geleerd over het ontwerp van passieve zonne-energiegebouwen. Veel onwetenschappelijke, op intuïtie gebaseerde, dure constructie-experimenten hebben geprobeerd en er niet in geslaagd om nul-energie te bereiken – de totale eliminatie van de verwarmings- en koeling energierekeningen.

Passieve zonnebouw is misschien niet moeilijk of duur (met behulp van bestaande materialen en technologie), maar het wetenschappelijke passieve zonnebouwontwerp is een niet-triviale technische inspanning die een aanzienlijke studie van eerdere contra-intuïtieve lessen vereist, en tijd om de simulatie-input en -output in te voeren, te evalueren, en iteratief te verfijnen.

Een van de meest nuttige evaluatie-instrumenten na de bouw is het gebruik van thermografie met behulp van digitale warmtebeeldcamera’s voor een formele kwantitatieve wetenschappelijke energieaudit. Thermische beeldvorming kan worden gebruikt om gebieden met slechte thermische prestaties te documenteren, zoals de negatieve thermische impact van gehoekt glas of een dakraam op een koude winternacht of warme zomerdag.

De wetenschappelijke lessen die de afgelopen drie decennia zijn geleerd, zijn vastgelegd in geavanceerde, uitgebreide computersimulatiesystemen voor energiesimulatie in gebouwen (zoals de Amerikaanse DOE Energy Plus).

Wetenschappelijk passief zonne-energie-ontwerp met kwantitatieve kosten-baten productoptimalisatie is niet eenvoudig voor een beginner. De mate van complexiteit heeft geresulteerd in een voortdurende slechte architectuur en veel intuïtie-gebaseerde, onwetenschappelijke constructie-experimenten die hun ontwerpers teleurstellen en een aanzienlijk deel van hun bouwbudget verspillen aan ongepaste ideeën.

De economische drijfveer voor wetenschappelijk ontwerp en engineering is aanzienlijk. Als het uitgebreid was toegepast op nieuwbouw vanaf 1980 (gebaseerd op de lessen uit de jaren zeventig van de vorige eeuw), zou Amerika vandaag de dag meer dan 250.000.000.000 dollar per jaar kunnen besparen op dure energie en de daarmee samenhangende vervuiling.

Dit artikel is geschreven door Ista nederland. Ista verzorgt het energiebeheer en neemt dit aspect uit handen van onder andere VVE beheerders. Ista is gespecialiseerd en in een aantal landen marktleider op dit gebied. Bezoek de website van Ista voor meer informatie.

Sinds 1979 is Passive Solar Building Design een cruciaal element van het bereiken van nul-energie door experimenten van onderwijsinstellingen en overheden over de hele wereld, waaronder het Amerikaanse Ministerie van Energie, en de energieonderzoekers die zij al decennia lang ondersteunen. Het kosteneffectieve bewijs van het concept is al tientallen jaren geleden geleverd, maar de culturele verandering in de architectuur, de bouwsector en de besluitvorming van de eigenaar van een gebouw is zeer traag en moeilijk verlopen.

De nieuwe termen “Architectural Science” en “Architectural Technology” worden toegevoegd aan sommige architectuurscholen, met als toekomstig doel het aanleren van de bovengenoemde wetenschappelijke en energietechnische principes.

Het zonnetraject in passief ontwerp

Hoogte van de zon over een jaar; breedtegraad op basis van New York, New York.
Hoofdartikelen: Zonpad en positie van de Zon
Het vermogen om deze doelen tegelijkertijd te bereiken is fundamenteel afhankelijk van de seizoensgebonden variaties in het pad van de zon gedurende de dag.

Dit gebeurt als gevolg van de helling van de draaias van de aarde ten opzichte van haar baan. Het pad van de zon is uniek voor een bepaalde breedtegraad.

Op het noordelijk halfrond liggen niet-tropische breedtegraden verder dan 23,5 graden van de evenaar:

De zon zal zijn hoogste punt in zuidelijke richting (in de richting van de evenaar) bereiken.
Aangezien de winterzonnewende nadert, zal de hoek waarbij de zon geleidelijk aan verder naar het Zuiden en de uren van het daglicht zich verder naar het Zuiden beweegt en ondergaat korter worden.
Het tegenovergestelde wordt genoteerd in de zomer waar de zon zal toenemen en verder naar het Noorden zal plaatsen en de uren van het daglicht zullen verlengen.

Dit artikel is geschreven door Ista nederland. Ista verzorgt het energiebeheer en neemt dit aspect uit handen van onder andere VVE beheerders. Ista is gespecialiseerd en in een aantal landen marktleider op dit gebied. Bezoek de website van Ista voor meer informatie.

Het omgekeerde wordt waargenomen op het zuidelijk halfrond, maar de zon komt in het oosten op en gaat onder naar het westen, ongeacht in welke halfrond je je bent.

In equatoriale gebieden op minder dan 23,5 graden zal de positie van de zon op het middaguur van de zon gedurende het jaar van noord naar zuid en weer terug schommelen.

In gebieden dichter dan 23,5 graden van de noord- of zuidpool zal de zon in de zomer een volledige cirkel aan de hemel tekenen zonder onder te gaan, terwijl de zon zes maanden later, tijdens het hoogtepunt van de winter, nooit boven de horizon zal verschijnen.

Het verschil van 47 graden in de hoogte van de zon op het middaguur van de zon tussen winter en zomer vormt de basis van het passieve ontwerp van de zon. Deze informatie wordt gecombineerd met lokale klimatologische gegevens (graaddag) over de verwarmings- en koelingsbehoeften om de